Dag #21

Nog voordat mijn wekker gaat ben ik al twee keer wakker geworden. Deels door de temperatuur en deels door het lawaai. Zoals ik gisteren had gemeld hebben wij 1 andere verstekeling in onze dormitory. Deze Japanse klant had echter het geweldige idee om 's avonds rond half elf binnen te komen, in slaap te vallen voordat wij onze tanden hadden gepoetst om vervolgens continu bevingen te veroorzaken van minimaal 3 op de Schaal van Richter. Juistem, gesnurk. Gelukkig kan ik overal wel doorheen slapen, maar volgens mij heeft Maik meer moeite gehad met in slaap vallen. Ook was onze Japanse vriend wel heel enthousiast door op zondag ochtend rond half vijf weer op te staan, met naar verluidt muziek aan (ik heb het niet gemerkt, maar Maik is er wakker van geworden). Niet de beste start in ieder geval, maar gelukkig hebben wij nu twee douches voor onszelf.

Deze dag is net als vrijwel alle andere dagen deze vakantie = 35 graden met zon. Dit keer zelfs vrijwel wolk loos. Gelukkig hebben wij zonnebrandcrème mee. Nadat we weer wat proviand hebben gehaald bij de supermarkt op de hoek wandelen wij rustig richting het Peace Memorial park van Hiroshima, dat op een paar minuten loopafstand ligt. We beginnen bij het museum zelf, waar men alles wordt verteld over 6 augustus 1945 en de gevolgen van de explosie. Het museum ligt een paar honderd meter van waar de bom is gevallen. Het museum verteld op zich niet veel nieuws, maar alsnog is het vrij heftig om te zien wat de effecten waren. 

Vanaf het museum lopen wij richting het noorden, langs de verschillende monumenten die dit park rijk is zoals de vredes bel die ook wij uiteraard even hebben laten klinken. Aan de noord kant van het park, aan de andere kant van de rivier, bevind zich de bekende Dome. Het Vredesmonument. In feite is dit één van de weinige gebouwen die het deels heeft overleeft. Om als herinnering te fungeren heeft men het gebouw precies zo gelaten zoals hij was net na de explosie. Wederom indrukwekkend.

De rest van de dag verloopt vrij rustig. We wandelen nog wat parkjes af in de stad en doorkruisen de winkelstraten uiteindelijk op zoek naar een messenwinkel die Maik had opgezocht. De winkel vonden we wel, maar de prijs lag toch iets te hoog. Nadat we nog wat verder door de stad zijn gestruind, en wat winkels en een arcade in zijn geweest, lopen we weer rustig terug naar ons hotel om een uurtje uit de zon te rusten. In onze kamers hebben wij kluisje voor onze waardevolle spullen, waar helaas onze backpacks niet in passen. Vreemd genoeg kreeg ik de mijne niet meer open, waardoor ik uiteindelijk iemand van de receptie mee heb laten lopen met de sleutel om hem weer open te krijgen. Op de een of andere manier was de combinatie van de kluis anders dan ik had ingevoerd. Vreemd verhaal.

Rond zes uur trekken wij de schoenen weer aan en wandelen wij terug de stad in. We hadden in de middag al gezien waar wij gingen eten = een Okonomiyaki tentje. Deze is wat kleinschaliger en simpeler dan het tentje in Kyoto. Sterker nog, in eerste instantie zitten wij aan de 'bar' met één gigantische grillplaat voor ons waar alles op bereidt wordt. De keuken is namelijk open. Na even wachten pakken wij uiteindelijk alsnog een tafeltje dat net vrij komt, al was het maar om niet naast die hitte te hoeven zitten.Ook de Okonomiyaki zelf lijkt simpeler dan die in Kyoto, en helaas smaakt hij ook minder. Zelfs dusdanig minder dat ik het laatste beetje niet opeet. Helaas, maar ook dat hoort er bij. Rustig wandelen wij weer terug naar het hotel om ons voor te bereiden op de volgende dag...